Haantjes gedrag op de Zrmanja

We kajakken wel eens in de Ardennen. De Ourthe, de Lesse, de Semois...

Dus voelden we ons geen "leken" toen we besloten de Zrmanja te doen.

Gelukkig had ik thuis de naam en het telefoon nummer opgeschreven van de organisator van de tocht. Want in het toeristenbureau van Posedarje hoorden ze het in Keulen donderen...

Kajakken op de Zrmanja ???

Nog nooit van gehoord !!!

De lieve dame belde het nummer dat ik had genoteerd en trok grote ogen van verbazing toen ze beantwoord werd en nota's begon te nemen.

"We moesten vertrekken in Kaštel Žegarski" deelde ze ons mee.

"Kunnen jullie folders voor me meebrengen? " Voegde ze er wat verlegen aan toe.

Ter plaatse kregen we van onze gids een hele uitleg over hoe de dag zou verlopen.

Hoe we moesten sturen, hoe we een stroomversnelling moesten nemen...

Eerlijk is eerlijk, we luisterden maar met een half oor... We hadden al zo vaak gekajakt...

"De zwaarste zit achterin, de lichtste voorin" was zijn laatste aanwijzing voor we in onze kajak stapten.

En laat dat nu net zijn wat mijn "haantje" nog nooit had gedaan: achterin zitten tijdens het kajakken. De man stuurt, de man leidt...

Dus... Hij voorin...

Maar de Zrmanja is de Lesse niet...

Wie ging er denk je bij de eerste stroomversnelling als eerste van de groep neus vooruit ondersteboven ?

Yep... de wet van de zwaar(s)tekracht