De buurman van tegenwoordig

Onze buurman in Montenegro was naar eigen zeggen een zakenman.

Op een ochtend vroeg hij aan 't ventje of hij bij hem een pintje kwam drinken. Dan kon hij wat meer vertellen over de zaken die hij deed. Toen 't ventje beleefd maar resoluut zei: "Nu niet, dank u."

begon onze vriendelijke buur een beetje aan te dringen.

"Je drinkt toch wel eens een biertje?"

"Ja" zei 't ventje beleefd. "maar niet zo vroeg op de dag"

Toen hij de dag daarna, weer begon aan te dringen over een pint komen drinken begon het ventje nattigheid te voelen: 'Ik vertrouw die gast niet!'

De man - die zelf een flink uit de kluiten gewassen knaap was - keek naar mijn flink uit de kluiten gewassen vent en lachte: "allee... zo'n vent en geen bier drinken... pfff...

Hij keerde ons de rug toe en trapte het af.

Maar we waren er niet vanaf. Elke dag, bij elke ontmoeting probeerde hij 'zaken' te doen.

Hij kon goedkoop aan bier geraken, en ook aan Rakija. Van een vriend, via, via, en hij verdiende er zelf ook nog een beetje aan.

Hij kon ons zelfs 'speciale sigaretten' bezorgen... Aan een speciaal prijsje...

Toen 't ventje hem bleef afschepen bleek de 'zakenman' plots minder beleefd en vriendelijk . Hij liet ons als 'niet-klant' met een rare blik in de ogen links liggen.

Goed zo, daar waren we niet rouwig om.

Tot hij ons - met zijn broer en enkele 'wel- klanten' heel de nacht uit onze slaap hield met 'ik heb teveel van alles' geluiden die niets aan de verbeelding overlieten...

Bah...

Ach, wij zullen van de oude stempel zijn zeker??? Of gewoon oud...

;)